W jaki sposób szkoły mogą skutecznie przygotować młodych ludzi do funkcjonowania w dynamicznie zmieniającym się świecie? Jakie kompetencje powinny być rozwijane, aby sprostać wymaganiom zarówno życia społecznego, jak i rynku pracy? Czy edukacja powinna skupiać się głównie na kształceniu umiejętności potrzebnych w konkretnej branży, czy raczej na wszechstronnym rozwoju i kształtowaniu zdolności adaptacyjnych? Jak znaleźć równowagę między wymaganiami rynku pracy a potrzebą budowania solidnych podstaw intelektualnych i rozwijania kompetencji społecznych wśród uczniów?

W obliczu zaburzenia zasad sprawiedliwej konkurencji potrzebujemy modyfikacji naszego podejścia do mechanizmów rynkowych. Obecnie coraz większą rolę odgrywa i będzie odgrywać umiejętność korzystania ze wsparcia w formie zwrotnej. Czy publiczne instrumenty rozwojowe ochronią polskie firmy przed zagraniczną konkurencją dotowaną subsydiami swoich krajów? Na jakie wsparcie ze strony Pomorskiego Funduszu Rozwoju mogą liczyć pomorscy przedsiębiorcy? Czy są oni gotowi na zmianę logiki wsparcia z dotacji na pożyczki? A co z samorządami – czy dostosują się do nowej rzeczywistości, w której instrumentów bezzwrotnych będzie coraz mniej?

W dobie polikryzysu, dotykającego również polskie rolnictwo, niezwykle ważne – m.in. z punktu widzenia bezpieczeństwa żywnościowego kraju – jest wprowadzenie zmian w krajowej polityce rolnej. Ze względu na to, że transformacja to powolny proces, już dziś należy wypracować konkretne rozwiązania, które pozwolą nie tylko załagodzić nastroje powstałe wokół Europejskiego Zielonego Ładu, lecz także wzmocnią międzynarodową pozycję polskich gospodarstw rolnych. Jakie powinno być polskie stanowisko w ramach wielkiej debaty dotyczącej zmian we wspólnej polityce rolnej UE? Gdzie szukać nowych szans dla polskiego sektora rolnego i jak odpowiedzieć na złożone wyzwania współczesności?

System edukacji w Polsce w zbyt dużym stopniu funkcjonował dotychczas jako narzędzie wspierające rozwój zależny. Przygotowywał uczniów i studentów raczej do roli podwykonawców w globalnych łańcuchach wartości, niż kształtował przyszłych twórców, wynalazców i przedsiębiorców. Taki model, choć zapewniał istotny wzrost gospodarczy, to jednak ograniczał możliwości budowania społeczeństwa innowacyjnego, zdolnego do kreowania nowych technologii, idei i rozwiązań. Dziś świadomość tych barier rozwojowych jest coraz bardziej powszechna, widzimy, że kluczowym wyzwaniem staje się wykształcenie kompetencji, które pozwolą sprostać wymaganiom współczesności i przyszłości.

Analiza „PGP” za  III kwartał 2024 r.:

• Tło makroekonomiczne


• Koniunktura gospodarcza


• Działalność przedsiębiorstw


• Rynek pracy


• Handel zagraniczny

Po ponad dekadzie obecności koncepcji Przemysłu 4.0 w debacie publicznej i akademickiej panuje dość powszechna zgoda co do istnienia przeważającej liczby argumentów za rozwojem w tym właśnie kierunku. Przemysł 4.0 daje szansę na lepszą efektywność operacyjną czy poprawę monitorowania produkcji i, co ważniejsze, wspomaga transformację ról związaną ze zmianą w zakresie obciążenia pracą. Warto jednak pamiętać o tym, że przeprowadzenie cyfrowej transformacji w sektorze produkcyjnym wymaga znacznych zasobów technicznych, infrastrukturalnych, ludzkich, a także wykorzystania nowej wiedzy, przebudowy kompetencji oraz wprowadzenia szerokich zmian organizacyjnych i procesowych.